gen. bryg. prof. dr hab. med. Władysław Barcikowski

ur. 15 sierpnia 1916 r.

Dziedzina nauki: medycyna - chirurgia, organizacja ochrony zdrowia

Przebieg pracy: W latach 1936-1939 pracował jako młodszy asystent w Katedrze Anatomii Prawidłowej Uniwersytetu Warszawskiego. Przez kolejne dwa lata był asystentem na Oddziale Ortopedycznym w Szpitalu PCK w Warszawie, a w latach 1942-1944 prowadził tajne komplety nauczania anatomii Tajnego Wydziału Lekarskiego na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1943 roku, przez dwa lata, pracował również jako asystent w Szpitalu Dziecięcym Karola i Marii i w Szpitalu Wolskim. Do 1949 roku pracował na różnych stanowiskach lekarskich w Warszawie. W 1948 roku został powołany do zawodowej służby wojskowej, którą pełnił do 1950 roku. W 1949 roku pracował jako naczelny lekarz i naczelny chirurg Szpitala Greckiego w Dziwnowie, a w 1950 roku został lekarzem w jednostce wojskowej w Poznaniu i wykładał na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. W 1951 roku zostaje adiunktem w Klinice Ortopedycznej w Poznaniu. W 1952 roku wraca do Warszawy i otrzymuje stanowisko dyrektora i ordynatora Szpitala Urazowego przy ul. Joteyki w Warszawie. W kwietniu 1953 r. roku wyjechał do Korei, gdzie był naczelnym lekarzem szpitala PCK. Wrócił do kraju w 1954 r. i uzyskał specjalizację II stopnia w zakresie ortopedii i chirurgii urazowej. W latach 1954-1956 został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Zdrowia, a od maja 1956 roku w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej na tym samym stanowisku. Od 1956 roku był zatrudniony na stanowisku docenta w Zakładzie Patofizjologii Doświadczalnej PAN. Po powrocie do służby wojskowej w 1958 roku pracował jako zastępca szefa Katedry Ortopedii 2 Centralnego Szpitala Klinicznego WAM, a w latach 1962-1964 prowadził jednocześnie Klinikę Chirurgii Ortopedycznej Instytutu Reumatologii. W 1959 roku uzyskał specjalizację II stopnia w zakresie organizacji ochrony zdrowia. Od maja 1964 do czerwca 1967 pełnił funkcję Komendanta WIML. W roku 1967 otrzymał stopień generała brygady. W latach 1967-1973 piastował stanowisko Szefa Służby Zdrowia WP. 2 grudnia 1970 roku wziął udział w Radzie Naukowej WIML, podczas której nadano pierwsze doktoraty. W 1973 roku po przejściu na emeryturę podjął pracę w Przychodni Profesorsko-Ordynatorskiej w Warszawie.

Działalność naukowo-badawcza, osiągnięcia: Studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego rozpoczął w 1934 roku. Absolutorium uzyskał w pięć lat później a dyplom lekarza w 1944 roku. W 1948 roku obronił pracę na stopień doktora w zakresie chirurgii. Stopień docenta w zakresie chirurgii uzyskał w 1952 r. W roku 1967 mianowany został profesorem nadzwyczajnym. W dorobku naukowym ma ponad 70 prac naukowych, poświęconych głównie ortopedii i traumatologii, medycynie wojskowej, organizacji nauki i ochrony zdrowia i około 20 doniesień naukowych i sprawozdań. Za swoje osiągnięcia odznaczony został Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz wieloma innymi odznaczeniami państwowymi i wojskowymi.