PL
EN
W dniu 12 marca 2014 r. odbyło się czwarte WIMLowskie Spotkanie Naukowe zatytułowane: „Psychologia katastrof lotniczych”.
Ten trudny temat podjęli trzej eksperci WIML: płk dr Olaf Truszczyński, dyrektor WIML, ppłk rez. dr Marian Macander, kierownik Pracowni Badań Wypadków Lotniczych WIML i profesor płk w st. sp. Jan Feliks Terelak, konsultant naukowy WIML.
Profesor Terelak zarysował tło historyczne i omówił ewolucję teorii badań katastrof lotniczych. Zwrócił szczególną uwagę na zmieniające się otoczenie badań, nie tylko w wymiarze metodologii, ale w kontekście dynamicznego rozwoju technologii lotniczych, a także skali dzisiejszego sektora lotniczego. Zaznaczył, że psycholog lotniczy jest zawodem interdyscyplinarnym, gdyż musi posiadać wiedzę z różnych dziedzin nauki.
Dr Macander, który od 1983 r. jest ekspertem Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego skupił się w swoim wystąpieniu na roli i zadaniach psychologa w badaniu zdarzeń lotniczych. Przedstawił statystyki katastrof lotniczych polskich samolotów wojskowych w latach 1945-2013. Następnie omówił cztery wypadki lotnicze:
- 04.09.2001 - Dęblin -TS 11”Iskra”
- 11.10.2001 - Radom - PZL 130 „Orlik”
- 19.08.2003 - Wicko - Su-22UM3K
- 23.01.2008 - Mirosławiec - Casa C295
Dr Truszczyński, który od 1992 r. jest ekspertem Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego przedstawił nowe koncepcje badania wypadków lotniczych w ujęciu Inspektoratu MON ds. Bezpieczeństwa lotów dotyczące psychologii lotniczej.
Na zakończenie powiedział, że katastrofa lotnicza jest sumą wielu czynników, jest tragedią wielu ludzi, również tych, którzy niosą pierwszą pomoc czy tych, którzy próbują wyjaśnić okoliczności zdarzenia. Praca psychologa zajmującego się katastrofami lotniczymi to wielka odpowiedzialność.
